Opdracht 1 Roodkapje

Lees het sprookje goed door en beantwoord daarna de vragen.

 

Er was eens een meisje dat Roodkapje werd genoemd, omdat ze altijd een rood kapje

op haar hoofd had.

Ze woonde aan de rand van het bos.

Op een dag zei haar moeder ;"Roodkapje ik heb hier een mandje met glimmende appels en sterkende wijn. Wil je dat naar oma brengen ?

Ze is ziek, maar denk erom niet van het pad afgaan."

En zo liep Roodkapje met het mandje het bos in, op weg naar oma.

De eerste die ze tegen kwam, was de wolf.

"Waar ga jij naar toe?" vroeg de wolf.

"Naar oma" zei Roodkapje," want oma is ziek, ik moet de appels brengen."

 

"Waarom breng je niet ook een mooi bosje bloemen mee ?" zei de wolf,

"er staan zulke mooie bloemen in het bos."

Dat vond Roodkapje een goed idee.

Ze liep het pad af naar een bosweitje vol prachtige bloemen ,

en maakte een mooi bosje.

Intussen rende de wolf naar het huisje van oma en klopte daar aan.

"Ben jij het Roodkapje?" zei oma, " De sleutel ligt onder het matje."

Zo kwam de wolf binnen.

Hij pakte oma's muts van haar hoofd en slikte oma in één hap door, zonder te kauwen.

Na een poosje kwam Roodkapje bij het huisje van oma.

De deur stond open. Ze zag oma in haar bed liggen.

"Maar oma, "zei ze geschrokken, "wat heeft u grote oren."

"Dat is om beter te kunnen horen."

"En wat heeft u grote handen."

"Dat is om beter te kunnen vastpakken."

"En wat heeft u grote tanden."

"Dat is....", maar de wolf praatte niet verder.

Hij slikte Roodkapje in één hap door, zonder te kauwen.

Toen kwam er een jager bij het huisje van oma.

Hij vond het vreemd dat haar deur zomaar open stond.

Binnen vond hij de wolf in diepe slaap.

Voorzichtig sneed de jager de buik van de wolf open.

Roodkapje en grootmoeder kropen naar buiten.

In de buik van de wolf stopte hij zware stenen.

Toen de wolf wakker werd en weg wilde lopen, viel hij meteen dood neer.

Ja, zo gaat dat met wolven in sprookjes.

En oma en Roodkapje leefden nog lang en gelukkig.